"Kevirêreş Köyü'nün bu meydanı var olduğundan beri binlerce kargaşaya şahit olmuştu. Kevirêreş hepsini hatırlıyordu belki de. İlk çağdan çarpışan dev yaratıkları gördü ilk önce. Daha sonra birbirlerine nefret kusan ilkel maymunları… Binyıllarını aldı ilk çarpışan insanları görmesi. Kabil ile Habil'in önünde çarpıştığı kaya kadar bilge sanıyordu kendisini. Çünkü tam önünde olmasa da onlarca Kabil'e rastlamıştı sayı biçilmemiş ömrü."  

Herkes ömrünün bir yerinde bir şeyleri inkâr etmiştir. Birileri neyi niye inkâr ettiğini umursamaz bile. Birileri inkâr ettiklerini, başka bir inkârla değiştirir. Birileriyse inkâr ettiklerinin utancını yaşar. Bu hikâye de, inkârın bu üç halinin arasında geçmektedir. Ömrünü inkârla geçiren Sarı Mervan'ın, inkâr ettiklerini başka bir inkârla değiştiren Zeynel'in ve sonrasında başka bir ruha bürünüp, inkârının utancını yaşayan Zeynel'in arasında... Artık herkesin kendisine 'Ben inkârın neresindeyim?' diye sormak istediği bir vakitte, hikâye sona varacaktır. Yani firavunların karşısındaki öteki'lerin, yani ötekilerin içindeki çığlıkların hikâyesidir bu.