Bilinen gerçek 12 Eylül 1980. Küçük bir Ege kasabasında gözlerimi açtığım ihtilalin 23. gününden itibaren, bu dönem doğan tüm çocuklar gibi sıradan bir çocukluk geçirmediğimi düşündüm hep. Çocukluğum da sıkıyönetimle geçtiğini söylesem yalan olmaz sanırım. Siyah önlükle başlayan mavi önlükle biten, sanki değişimi üzerimizde hissedecekmişiz gibi geçen ilköğrenim. Tabi ki Çernobil sonrası bedava diye avuç avuç yediğimiz fındıklar… Televizyonda ikinci bir birinci kanal, sosyal medyada yaşıtlarımın paylaştığı tüm o seksenlerde çocuk olmak zıbırtıları.
Nihayetinde 90'lar. İlk yarısının sonunda tanıştığım ve 2.yarısında mezun olduğum yatılı okul. Maliye okulu… Sanırım az evvel maksadının dışında koyduğum üç noktaya sığmayacak bir çok anı.
90'ların sonuna doğru, mahkeme kararı ile başlayan memuriyet süreci (gerçi hâlâ devam ediyor ya.) Blu çağı, bir yandan aileden çocuk muamelesi, diğer yandan da seni adam sanan işyeri. Memur olmak o yaşta zevkli bir oyundu. Evrakların arkasına yazdığım küçük notlar, hikâye parçacıkları ve birazdan okuyacağınız şiirimsiler. Hepsi birer oyundu. Ta ki saklamaya karar verene kadar.
Yaklaşık 18 yıldır yazıp da ajandalarda beklettiğim, ardından bilgisayarıma aktarıp, kendime rehber edindiğim Yaşama Dair yazdığım şiirimsileri paylaşmaya karar verdim.
Umarım beğenirsiniz.
Kategoriler
Yazarlar
